fot. Michał Włodarczyk
Program „Savoir vivre” – 2009 rok.
Jak zjeść, by siebie oraz innych nie ochlapać. Jak się przywitać i jak się pożegnać – żeby nie żałować ani jednego słowa, ani jednego gestu. Niby wiemy, że warto mówić „dzień dobry, do widzenia, przepraszam”, a nadal robimy błędy. Jak pocałować w dłoń kobietę, żeby nie popełnić faux pas, i czy wypada do tego celu nosić przy sobie chusteczkę. Powiedzieć „smacznego” – gdy ktoś z bólem istnienia nachyla się nad potrawą w restauracji i oczom nie wierzy, czy raczej spojrzeć ze współczuciem i poklepać po ramieniu? Kultura picia alkoholu. Czy istnieje coś takiego? Istnieje i nadchodzi czas, by o tym mówić. Po to, by skończyć z dzikim i nieokiełznanym pijaństwem, a rozpocząć erę upadlania się w bardziej kulturalnej formie. Jakieś zasady obowiązują również publiczność, która w trakcie skeczu ma prawo wyjść do toalety, przy jednoczesnym obowiązku zgłoszenia tego artystom.
Każdy z nas jest po trochę mało wychowany. Zatem – głowy do góry i nabierzmy swobody w burzeniu zasad savoir vivru. Będąc w gościach zdejmujmy obuwie, panu domu w prezencie wręczmy dezodorant, a gdy skosztujemy popisowej potrawy pani domu – poprośmy o ketchup. Za wszystko przecież możemy później przeprosić.